Van Spaanse topploeg tot degradatiekandidaat in tweede klasse: de neergang van provincieclub Deportivo La Coruña

Deportivo de la Sala Calvet, zoals de ploeg oorspronkelijk zou heten, wordt in 1906 door José Maria Abalo boven de doopvont gehouden. Twee jaar later krijgt de club uit het provinciestadje La Coruña het predicaat 'Koninklijke' en wordt het omgedoopt tot Real Club Deportivo de La Coruña.

In de begindagen van de Primera Division vertoeven de Galiciërs lange tijd op het tweede niveau, totdat ze in 1941 de poort van de hoogste afdeling openbeuken. Na enkele pendelbewegingen tussen de eerste en tweede klasse, vieren Los Blanquiazules in 1991, na 18 jaar in het vagevuur, hun terugkeer op het hoogste niveau. Het begin van een ware glorieperiode voor de club uit het noordwesten van Spanje.

Tussen 1992 en 2004 beleeft Deportivo La Coruña haar glorieperiode. In een tijdspanne van 12 jaar breidt Deportivo haar nog maagdelijke palmares uit met een titel, 2 Copa del Reys en Europese successen, waaronder een halve finale in de Champions League. Tijdens die periode werpt het 'kleine' Depor zich op tot voornaamste concurrent voor de mastodonten uit de hoofdstad en Catalonië. Sterspelers genre Bebeto, Rivaldo, Roy Makaay en Juan Carlos Valerón trekken het blauw-wit gestreepte shirt aan. Eerst als Superdepor en later als Eurodepor lijkt de sky the limit voor de new kid on the block.

Na de titel in 1994 in de slotseconden nog uit handen te geven, kaapt Depor met de Nederlandse goaltjesdief Roy Makaay (22 doelpunten dat seizoen) in haar rangen in 1999-2000 voor het eerst en voorlopig ook voor het laatst de hoofdvogel in de eigen competitie weg. Op dat moment kent de Spaanse competitie een ongekende nivellering, want met amper 69 punten kronen Los Turcos zich met het minste aantal punten ooit tot Spaans kampioen. Meer nog, tussen de nummer 1 (Deportivo) en de nummer 6 (Alaves) zit maar een verschil van acht punten.

In 2003-2004 doet Deportivo haar nieuwe bijnaam Eurodepor alle eer aan door een verbluffend parcours af te leggen in de Champions League. Wat begint in de voorrondes tegen het Noorse Rosenborg, eindigt uiteindelijk in de halve finales tegen het FC Porto van José Mourinho, de latere winnaar van deze editie. Vooral het mirakel tegen AC Milan, in de volksmond beter gekend als El Milanazo, gaat vandaag nog gretig over de tongen. In de kwartinales verliest Deportivo kansloos met 4-1 tegen de regerende titelhouder. In de return op 7 april 2004 realiseren de troepen van Javier Irureta echter het onmogelijke. Na een wedstrijd waarin de Milanezen alle hoeken van het veld zien, staat de 4-0 op het scorebord. Voor het eerst in de geschiedenis van het Kampioenenbal maakt een team een achterstand van drie doelpunten ongedaan.

De verbluffende prestatie tegen Milaan luidt meteen ook het einde van de glorieperiode van Deportivo in. Financiële perikelen steken de kop op en de leegroof, die na ieder goed seizoen plaatsvindt, breekt hen eindelijk zuur op. Het alom geprezen passing game ruimt plaats voor fysieker en directer voetbal en in 2011 volgt de onvermijdelijke degradatie.

De jaren nadien zit Deportivo geregeld op de wip tussen eerste en tweede klasse, voordat het in 2017-2018 weer grondig fout gaat en er een nieuwe degradatie volgt. Het jaar nadien ziet het er aanvankelijk naar uit dat de Galiciërs meteen weer promotie naar het hoogste niveau kunnen bewerkstelligen, maar na een 2-0 zege tegen Mallorca in de promotiefinale, loopt het in de terugwedstrijd tien minuten voor tijd fout: 3-0 en een tweede opeenvolgend seizoen in het vagevuur.

Concreet betekent dat dat de tering naar de nering moet worden gezet, want Spaanse ploegen worden het eerste jaar na hun degradatie financieel gecompenseerd. Heel veel dragende spelers moeten vertrekken en de nieuwe spelers strijken pas laat neer in Riazor. Na 19 wedstrijden zonder overwinning en 9 punten achterstand op de veilige 18de plaats pakken de sombere wolken boven Deportivo zich samen. Enkele omwentelingen in de bestuurskamer en de dug-out zorgen ervoor dat de trein echter terug op de rails komt te staan. Plots rijgen Los Blanquiazules de overwinningen aaneen en klimmen ze toch enigszins opnieuw op in de ranking. Na 31 van de voorziene 42 speeldagen staat de Galicische trots momenteel 19de, met evenveel punten als de veilige 18de stek. Laat ons hopen voor iedereen die de club een warm hart toedraagt, dat de competitie niet wordt stopgezet en Depor niet verder wegzakt naar het derde niveau ...

Fan van onze reeks over slapende reuzen in het voetbal? Lees dan ook onze vorige aflevering over het Oost-Duitse Carl Zeiss Jena