De ultieme elf van de Rode Duivels: de centrale verdediger (1/2)

Sport | Na de doelman en de flankverdedigers gaan we in de vierde aflevering op zoek naar de eerste van twee centrale verdedigers voor de ultieme Rode Duivels. Opnieuw kan je kiezen uit 4 kandidaten voor 1 positie.

Door Pickx

Gepubliceerd op 19.05.20

3min

1. Vincent Kompany

Vince the Prince maakt al een eeuwigheid deel uit van de kern van de Rode Duivels. De man, die de sleutels van recordkampioen Anderlecht in handen heeft, debuteert op een leeftijd van amper 17 jaar en 314 dagen in het nationale shirt op 18 februari 2004 in een oefeninterland tegen Frankrijk. Ondanks een vete met zijn toenmalige werkgever Hamburg maakt hij ook deel uit van de ploeg die op de Olympische Spelen in 2008 de vierde plaats wegkaapt, al wordt hij in de eerste wedstrijd al met een rode kaart van het veld gestuurd. De jaren nadien zou de verdediger dankzij zijn natuurlijke flair en leiderschapskwaliteiten uitgroeien tot aanvoerder van de nationale ploeg, tot hij die band in de aanloop naar het EK 2016, dat hij door blessure zou missen, moet afstaan aan Eden Hazard.

Als basisspeler tekent Kompany present op het WK in Brazilië in 2014. Vier jaar later in Rusland raakt de centrale verdediger net op tijd fit voor de belangrijke knock-outfase. In de kwartfinale tegen Brazilië speelt Vinnie een essentiële rol. Doordat de verdediger zich had overslapen, dient hij de stilstaande fases 1 op 1 te bespreken met Thierry Henry. Kompany weet dat Brazilië zich zal spiegelen aan het systeem van zijn werkgever Manchester City en overtuigt Henry om de stilstaande fases aan te passen. Met resultaat, want een afgeweken kopbal van Kompany luidt de 0-1 in. De prelude op een knappe overwinning en een prachtige derde plaats.

De jaren nadien gooien nieuwe blessures eens te meer roet in het eten, maar met 89 caps is King Kompany op zijn 34ste nog steeds een certitude in de basiself van Roberto Martinez.

2. Stéphane Demol

Tussen 1986 en 1991 voetbalt Stéphane Demol 38 selecties voor de Rode Duivels bijeen. De oud-verdediger van Anderlecht, Porto en Standard, die in 2006 assistent-trainer wordt van de Rode Duivels aan de zijde van zijn goede vriend René Vandereycken, kent een boerenjaar in 1986, waarna het snel bergafwaarts gaat.

De nonchalante Demol start als bankzitter aan het fameuze WK 86 in Mexico, maar komt in de tweede partij tegen Irak aan de aftrap om niet meer uit de basiself te verdwijnen. In de memorabele achtste finale tegen de Sovjet-Unie beleeft de pas 20-jarige centrale verdediger zijn moment de gloire. Na de assist te hebben afgeleverd voor de belangrijke gelijkmaker van Jan Ceulemans in de 77ste minuut, zet hij zelf de Belgen op voorsprong in de verlengingen. De Rode Duivels houden stand en zullen er uiteindelijk een knappe vierde plaats aan over houden, het beste resultaat ooit tot onze nationale trots er in Rusland nog een schepje bovenop doet.

Demol maakt later ook nog het WK 1990 mee als basisspeler, maar daarna geraakt zijn carrière enigzins in het slop: te veel nieuwe ploegen en telkens op zoek naar de vorm van weleer. Eind november 1991 speelt hij zijn laatste partij in het shirt van de Rode Duivels.

3. Georges Grün

Als het op legendarische goals van verdedigers van de Rode Duivels aankomt, dan kan Georges Grün adelbrieven voorleggen. De centrale verdediger, die in zijn carrière voor Anderlecht en Parma uitkwam, scoort namelijk het belangrijkste doelpunt ooit voor de nationale ploeg.

Grün, die tussen 1984 en 1995 77 keer het shirt van de Rode Duivels mocht omgorden, wordt tot op de dag van vandaag tot vervelens toe aan dat iconische doelpunt herinnerd. Eind 1985 spelen België en Nederland twee barragewedstrijden voor het WK 86 op het scherpst van de snee. Na een 1-0 overwinning voor de Belgen uit de heenmatch, heist Oranje zich in de terugwedstrijd op een 2-0 voorsprong. Georges Grün, die in de tweede helft is ingevallen om de boomlange spits John van Loen het scoren te beletten, wil zich daar echter niet zomaar bij neerleggen. Hij houdt van Loen eigenhandig uit de wedstrijd en rukt 5 minuten voor tijd mee op naar voor. Met een rake kopbal verschalkt hij de Nederlandse doelman en ontlokt hij Rik De Saedeleer de iconische woorden: "Daar is 'm! Daar is 'm! Ik weet zelfs niet wie het is, maar we zijn alweer op weg naar Mexico!" In Mexico maakt Grün deel uit van de generatie die met een knappe vierde plaats huiswaarts mag keren.

Na het afzwaaien van Jan Ceulemans, neemt Grün de aanvoerdersband van de Rode Duivels over. Na het EK 1984, WK 86, WK 90 en WK 94, zwaait de rots in de branding op 15 november 1995, met de aanvoerdersband om de arm, definitief af bij de Rode Duivels.

4. Toby Alderweireld

Mega Toby prijkt met 98 interlands and counting momenteel op de vierde plaats met het meeste aantal caps voor de Rode Duivels. Met zijn 31 lentes kan de centrale verdediger, die bij de Rode Duivels ook regelmatig als rechtsback opereerde, wel nog eventjes mee.

Alderweireld maakt zijn debuut onder Franky Vercauteren op de beruchte Kirin Cup in 2009, een oefentoernooi waar vele vaste waarden hun kat naar sturen. Voor de verdediger van Ajax betekent het de start van een fameuze interlandcarrière, want tussen 2013 en 2019 mist de verdediger met de uitstekende crossbal amper 8 wedstrijden van de nationale elf.

Door de stevige concurrentie centraal achterin, depanneert Alderweireld onder Dick Advocaat, Georges Leekens en Marc Wilmots, meer dan eens op de rechtsachterpositie. Het is pas op het EK 2016 dat hij, onder meer door de afwezigheid van Vincent Kompany, centraal komt te spelen. Wanneer Roberto Martinez aan het roer komt van de nationale elf, posteert hij Alderweireld steevast op de meest rechtse van de drie centrale plaatsen. Het is ook vanop die positie dat hij in de match om de derde plaats tegen Engeland op het WK 2018 de gelijkmaker van zijn ploegmaat Eric Dier op de doellijn keert.

Als certitude op het WK 2014, EK 2016 en WK 2018 kunnen we ons dan ook geen EK 2021 inbeelden zonder Mega Toby in de basisploeg.