De ultieme elf van de Rode Duivels: de rechtsback

Sport | In deze derde aflevering van 'de ultieme elf' gaan we op zoek naar de ultieme rechtsback van de Rode Duivels. Net als vorige keer maken opnieuw vier spelers kans op deze felbegeerde plaats.

Door Pickx

Gepubliceerd op 15.05.20

2min

1. Eric Gerets

Van zijn allereerste cap in 1975 tegen Oost-Duitsland tot zijn laatste tegen Wales in 1991, dweilt Eric Gerets liefst 86 keer de rechterflank af voor de Belgische nationale ploeg. De leeuw van Rekem staat reeds op het terrein in de finale van Euro 80 en wordt kapitein van de Rode Duivels op het WK in Spanje twee jaar later. Maar het is in 1986 dat hij echt van zich laat spreken.

Mexico 86 zal voor altijd in het geheugen van de Belgische supporters gegrift staan. Voordat de troepen van Guy Thys uitgeschakeld worden in de halve finale tegen Argentinië, hebben ze er twee fenomenale prestaties opzitten tegen de Sovjet-Unie en tegen Spanje in de kwartfinales. Eric Gerets is telkenmale van de partij en levert de assist af voor de 2-3 van Stéphane Demol in de verlengingen tegen de Sovjets.

2. Eric Deflandre

Zonder twijfel het typevoorbeeld van de perfecte rechtsback. Solide in het verdedigende compartiment en loepzuivere centers in de aanval. Eric Deflandre is titularis op de Wereldbeker in 1998 in Frankrijk, net als op Euro 2000 dat ons land samen met Nederland organiseert. Hij staat aan de aftrap tegen Italië, Zweden en Turkije.

De voormalige verdediger van Lyon en Standard toont meermaals zijn winnaarsmentaliteit door verschillende ballen van de lijn te keren doorheen zijn carrière bij de Rode Duivels. Het dient dan ook niet te verbazen dat het Deflandre is die de handschoenen van Filip De Wilde overneemt, wanneer die van het veld wordt gestuurd tegen Turkije op het moment dat de drie wissels reeds zijn doorgevoerd. In de zes minuten als doelman slaagt hij erin om zijn netten schoon te houden.

3. Thomas Meunier

Sinds 2013 maakt Thomas Meunier deel uit van de kern van de Rode Duivels. Het duurt even voor hij zich kan opwerpen tot titularis - hij maakt geen deel uit van de definitieve selectie voor het WK in Brazilië in 2014 - maar toont zich al gauw onmisbaar voor het evenwicht achterin. Op Euro 2016 begint hij tegen Italië nog op de bank, maar daarna verdwijnt hij niet meer uit de basisploeg tot en met de roemloze aftocht tegen Wales in de kwartfinales.

Zijn sterke prestaties leveren hem een prestigieuze transfer naar Paris Saint-Germain op, maar het is pas op het WK 2018 in Rusland dat Meunier zijn suprematie als rechtsachter tentoon zal spreiden. Onder bondscoach Roberto Martinez is hij onbetwist titularis en mist hij slechts twee confrontaties. De match zonder inzet tegen Engeland en de vervloekte halve finale tegen Frankrijk, waarin hij geschorst dient toe te kijken. Een gemis dat België zuur zal opbreken, want het ontbeert de Rode Duivels in die match aan offensieve impulsen op de rechterflank. Uit wraak toont Meunier zijn collega's de weg naar doel in de kleine finale tegen Engeland.

4. Anthony Vanden Borre

Het lijkt alsof de verdediger van Anderlecht al een eeuwigheid deel uitmaakt van de kern van de Rode Duivels. Voor zijn debuut moeten we terugkeren naar 2004 wanneer hij in de wedstrijd tegen Turkije Eric Deflandre in de laatste minuten komt vervangen. Daarna staat hij regelmatig in de basis en laat hij zich vooral opmerken in een epische wedstrijd tegen Spanje in de kwalificaties voor het WK 2010. België zal uiteindelijk met 1-2 eervol onderuit gaan tegen de regerende Europese kampioen.

Daarna legt Anthony Vanden Borre een ware kruisweg af. Hij ontbreekt in de kwalifcatiewedstrijden voor Euro 2012 en het WK 2014, maar maakt net op tijd zijn opwachting om mee te stappen op het vliegtuig naar Brazilië. Hij zal er uiteindelijk maar één wedstrijd afwerken tegen Zuid-Korea, waarin hij het slachtoffer wordt van een smerige tackle die hem het vervolg van de competitie zal doen missen wegens een blessure aan het kuitbeen.

Op het WK in Rusland in 2018 is Vanden Borre in geen velden of wegen te bekennen, maar het zou ons niet verbazen dat de Brusselse ket in de loop van de komende maanden opnieuw zijn opwachting maakt in de selectie van de nationale ploeg. Dan moet hij echter wel opnieuw de juiste mentaliteit op de mat leggen, want zijn onmiskenbaar talent staat buiten kijf.