Een
puntje, meer had Frankrijk niet nodig om zich te plaatsen voor het
wereldkampioenschap voetbal van
1994 in de
Verenigde Staten. Met nog
twee thuismatchen te gaan tegen
Israël en
Bulgarije rekenden de Fransen zich al rijk. Op 13 oktober 1993 kwam Israël, toen de laatste in Groep 6, op bezoek.
Les Bleus zouden zich echter verslikken en pas in de slotseconden met 2-3 verliezen in eigen huis.
Een herkansing volgde een maand later tegen Bulgarije. Zo’n 50.000 fans maakten zich in het
Parc des Princes in Parijs op voor een heus volksfeest. Net voor het ingaan van de
90ste minuut stond het
1-1 op het scorebord, na goals van
Eric Cantona en
Emil Kostadinov. De kwalificatie lag voor het grijpen.
Ginola zou het nog tot
1995 volhouden in Frankrijk, om nadien te verkassen naar
Engeland. “Maar die ene voorzet zal me blijven achtervolgen voor de rest van mijn leven”, schreef Ginola in zijn
autobiografie die in 2000 uitkwam. Voor het Franse nationale team zou hij nooit meer een hoofdrol spelen. Voor het
EK van
1996 werd hij, net als Eric Cantona, niet geselecteerd, wegens
“te egocentrisch”.
Keusheer op dat moment was
Jacquet, die in 1993 het roer zou overnemen van Houllier. De Fransen zouden onder zijn leiding vier jaar later alle zorgen vergeten. In eigen land kroonde Frankrijk zich op het
WK van
1998 tot
wereldkampioen.
En de
Bulgaren? Die zouden hun
beste WK ooit beleven in 1994. Het land, met speerpunten als Kostadinov,
Hristo Stoichkov, Yordan Letchkov en Trifon Ivanov overleefde de groepsfase en schakelde in de knock-outronde Mexico (na strafschoppen) en Duitsland (2-1) uit. In de
halve finale bleek Italië met 2-1 echter te sterk. In de troostfinale was Zweden met 4-0 duidelijk de betere.
De goal van Kostadinov die Frankrijk in diepe rouw onderdompelde, zou vele jaren later nog een
extra dimensie krijgen. Pas in 2011 verklapte toenmalig ploegmaat
Zlatko Yankov dat Kostadinov en Luboslav Penev, die de assist gaf voor 1-2,
illegaal in Frankrijk waren geraakt. De twee werden voor het duel binnengesmokkeld omdat hun
visa niet in orde waren.
Lees ook hier de One day, one goal van gisteren, die over het spookdoelpunt van Frank Lampard op het WK van 2010.