Mythische voetbaltempels: Maracanã

Sport | Na Wembley vorige week belichten we in onze tweede aflevering van de rubriek mythische voetbaltempels Maracanã, het iconische decor van twee WK-finales en talloze andere legendarische wedstrijden.

Door Pickx

Gepubliceerd op 05.05.20

2min

De voetbaltempel der voetbaltempels Maracanã werd ter ere van het WK voetbal 1950 in Brazilië uit de grond gestampt. De naam Maracanã verwijst naar de gelijknamige rivier, die zijn naam gaf aan de wijk waar het stadion werd neergepoot. Het woord Maracanã ontsproot uit het lokale Tupi-Guarani en verwijst naar een specifiek soort papegaai.

In 1966 werd het stadion, dat officieel als Estádio Municipal do Maracanã door het leven ging, herdoopt tot Estádio Jornalista Mário Filho, als eerbetoon aan de journalist Mario Filho die een groot voorstander was van de bouw van het stadion.

Grootste voetbaltempel ter wereld

Ondanks de nodige vertraging raakte Maracanã toch speelklaar voor het WK in 1950, al zou het nog 15 jaar duren voor het stadion helemaal af zou zijn. Het prestigeproject moest aan een wereld die volop aan het recupereren was van de Tweede Wereldoorlog tonen dat er in de toekomst best rekening gehouden zou worden met opkomende machten, zoals Brazilië.

Als "de tempel van het volk" kon het mythische stadion maar liefst 183.000 toeschouwers verwelkomen uit alle lagen van de populatie, waarmee het meteen de grootste voetbaltempel ter wereld werd. Voortgestuwd door de haast religieuze beleving van de voetbalgekke Brazilianen rekenden de spelers zich op voorhand al rijk om in eigen land voor het eerst de wereldtitel in de nationale sport nummer 1 weg te kapen.

In de beslissende groepswedstrijd tegen Uruguay (er werd dan nog niet met een finale gewerkt zoals dat nu het geval is, red.) had de Seleção genoeg aan een gelijkspel. Maar de partij, die de geschiedenisboeken zou ingaan als Maracanaço, de shock van Maracanã, eindigde op een 1-2 nederlaag. Een nationaal drama voor de voetbalgrootmacht, maar de match zou wel nog op een andere manier vereeuwigd worden. Met een officiële opkomst van 199.854 toeschouwers (officieus zelfs meer dan 210.000) is het tot op de dag van vandaag de druk bezochtste voetbalpartij aller tijden.

De vloek van Maracanã

De thuisbasis van de Brazilaanse topclubs Flamengo en Fluminese zou de Goddelijke Kanaries echter nooit echt liggen. Na een grondige renovatie en facelift ter voorbereiding van het WK van 2014 en de Olympische Spelen van twee jaar later, zou de voetbaltempel eens te meer het decor vormen voor de WK-finale.

Opnieuw rekenden de Brazilianen zich vooraf al rijk, maar ditmaal zouden de troepen onder aanvoering van godenkind Neymar niet eens de finale bereiken. In de kwartfinales tegen Colombia werd de aanvoerder van de Braziliaanse formatie van het veld geschopt en liep Thiago Silva tegen een schorsing aan. Wat er zich daarna in de halve finale tegen Duitsland afspeelde, is bij menig voetballiefhebber nog steeds op het netvlies gebrand. Die Mannschaft veegde negentig minuten lang de vloer aan met de trotse thuisnatie. Eindverdict: 1-7 en een voetbalgrootmacht in rouw.

De overwinning in het voetbaltoernooi op de Olympische Spelen twee jaar later diende niet meer dan als een doekje voor het bloeden. De mythische voetbaltempel die zijn naam ook onder meer verleende aan het stadion van Rode Ster Belgrado ligt de Braziliaanse nationale elf duidelijk niet.

Misschien moeten we nog eens 60 jaar wachten voor de mat waar jogo bonito werd ontwikkeld een Braziliaanse triomf kan inluiden. De adembenemde atmosfeer en haast religieuze verafgoding van de supporters is alvast een feit, nu nog een Brazilaans voetbalelftal dat de druk van een overwinning in eigen land de baas kan.

Fan van deze reeks? Lees dan onze eerste aflevering over Wembley.