De gastheer van het WK 1998 wou eerst een vriendschappelijk toernooi spelen, als voorbereiding op het echte werk. Drie grote voetbalnaties kregen een uitnodiging: Engeland, Italië en Brazilië, de regerende wereldkampioen. Alle landen spelen tegen elkaar, zoals in een poule. Het land met de meeste punten op het einde van de rit is de winnaar.
De openingsmatch is een meteen een mooie affiche. De Fransen bekampen Brazilië, dat erbovenuit steekt in de groep. Maar toen wisten ze nog niet dat ze een staaltje magie te zien zouden krijgen.
Beide elftallen bestaan uit sterspelers. Aan Franse zijde maken onder meer Zidane, Vieira, Thuram, Deschamps en Barthez het mooie weer: grosso modo de generatie die zich twee jaar later in Parijs tot wereldkampioen zou kronen. De Brazilianen kunnen rekenen op de kunsten van Ronaldo, Romario, Cafu en Dunga.
De actie van de avond kwam echter van Roberto Carlos. De kleine Braziliaan die in 1996 overkwam van Inter Milaan ontbolsterde zich bij
Real Madrid tot één van de beste
vleugelverdedigers van zijn generatie. Met zijn
ultrasnelle rushes laat hij zijn tegenstanders regelmatig
sterretjes zien. Hij bezit tevens een
indrukwekkende schotkracht.
In de 21e minuut fluit de scheidsrechter een fout op Brazilië, op 30 meter van de Franse kooi. Roberto Carlos eist de bal op, terwijl zijn ploeggenoten in het gebied van de grote rechthoek gaan staan. De verdediger legt de bal neer, zet tien stappen achteruit tot in de middencirkel en begint zijn aanloop. Wat volgt is een schot met de buitenkant van zijn linkervoet.
Het leer vertrekt staalhard maar zoeft initieel teveel naar rechts, waardoor doelman Barthez de bal al in de tribunes ziet belanden, om halfweg het traject een fenomenale bocht te nemen en alsnog tegen de netten te zwiepen. De Fransen stonden perplex: dit was du jamais vu. Het doelpunt zou uitgroeien tot het prototype van de onvoorspelbare zwabberbal.
De partij eindigt op 1-1. Maar de geschiedenis zou niet de score onthouden, wel de vrije trap van Roberto Carlos. Wetenschappers bogen zich over het onvoorspelbare traject van zijn schot. Ze stelden zelfs een vergelijking op om de curve te beschrijven.
Daar en toen is de techniek achter de vrije trap naar een nieuwe dimensie geschoten. Roberto Carlos eiste zijn plaatsje op in de club van beste vrijetrapnemers, naast Michel Platini, Ronaldinho of David Beckham.
Herbeleef de fenomenale vrije trap van Roberto Carlos: