On this day: Antwerpen uitverkoren als gaststad voor de Olympische Spelen 1920

Sport | Dag op dag 101 jaar geleden kreeg België voor het eerst en waarschijnlijk ook voor het laatst groen licht om de Olympische Spelen te organiseren. Gaststad Antwerpen mocht zich in 1920 opmaken voor het grootste sportevenement ter wereld.

Door Pickx

Gepubliceerd op 05.04.20

2min

Nu de Olympische Spelen van Tokio uitgesteld zijn tot de zomer van 2021 kan een terugblik op de Spelen 100 jaar geleden misschien wat troost brengen. Op 5 april 1919 werden de Spelen van de VII Olympiade toegewezen aan Antwerpen. Meteen de eerste en laatste keer dat België de olympische ringen mocht herbergen.

De eerste na-oorlogse Olympische Spelen zou 29 landen mogen ontvangen, die het in 22 sporten en 24 verschillende disciplines tegen elkaar opnamen. Maar hoe kwamen de Spelen in hemelsnaam in het nietige België terecht?

Eerste Wereldoorlog dwarsboomt onmiddellijke toekenning

Reeds in 1912 formuleerde Édouard de Laveleye als voorzitter van het Belgisch Olympisch Comité een bod om Antwerpen als gaststad voor de volgende Spelen te kiezen. Naast Antwerpen waren ook Amsterdam, Rome en Boedapest kandidaat.

Het kwam echter niet meteen tot een stemming, aangezien de Eerste Wereldoorlog Europa in het hart trof. Goed nieuws voor Antwerpen, want volgens de overlevering droeg Boedapest op dat moment een lichte voorkeur weg. Na de oorlog werden echter een aantal landen uitgesloten van deelname, waaronder Hongarije. Weg kans voor Boedapest dus en op 5 april 1919 werden de Spelen toegewezen aan Antwerpen. Misschien wel uit erkentelijkheid voor onze moed tijdens de Eerste Wereldoorlog?

Primeurs en uitblinkers allerhande

De Spelen in Antwerpen zouden te lijden hebben onder het slechte weer - typisch Belgisch natuurlijk, maar gaan ook de geschiedenis in als de trendsetter op verschillende vlakken. Zo was er voor het eerst sprake van de olympische eed, afgelegd door onze landgenoot Victor Boin en werd voor het eerst de olympische vlag gehesen.

Rond die vlag doet overigens een opmerkelijk verhaal de ronde, want een zekere Hal Prieste, een Amerikaanse schoonspringer, zou die meteen ook ontvreemden. Pas 80 jaar later overhandigde hij ze terug aan toenmalig IOC-voorzitter Antonio Samaranch.

Toch lieten de atleten de verdwijning van de olympische vlag niet aan hun hart komen. Uitblinkers waren er namelijk genoeg in het gloednieuwe olympisch stadion van Beerschot. Zo liep de 23-jarige Finse hardloper Paavo Nurmi naar drie gouden medailles. Het begin van een fenomenale carrière, waarin hij 12 olympische medailles zou binnenrijven en 29 wereldrecords op zijn naam zou zetten.

Of wat te zeggen van het verhaal van Ugo Frigerio. De jonge Italiaan kreeg de orkestmeester van dienst zover om zijn favoriete Napolitaanse liederen ten berde te brengen tijdens zijn snelwandelwedstrijd. Opgezweept door zijn favoriete muziek, wandelde de Italiaan naar de overwinning.

En in het tennis overklaste ene Suzanne Lenglen haar tegenstand. De vrouw, die later de vrouwentrofee op Roland Garros naar zich vernoemd kreeg, verloor tot en met de halve finales slechts één luttel spelletje. Uiteindelijk verloor ze slechts 4 spelletjes in de tien sets die ze in het toernooi afwerkte.

Rode Duivels pakken olympische titel

En wat met de Belgen hoor ik jou luidop denken. Wel, die sleepten de grootste medailleoogst ooit voor ons land in de wacht. Maar liefst 36 medailles (14 gouden, 11 zilveren en 11 bronzen) was ons land rijk, goed voor een vijfde plaats in de eindranking.

Boegbeeld was Victor Boin, die te boek stond als één van de grootste allround atleten van zijn generatie. Hij haalde zilver in het waterpolo in 1908 en brons in 1912. In Antwerpen was hij goed voor zilver in het schermen en nam hij ook deel aan het zwemmen, kunstschaatsen, hockey, vliegen en motorrijden.

Toch is het vooral de prestatie van de Rode Duivels 100 jaar geleden die nu nog over de tongen gaat. Nadat onze landgenoten achtereenvolgens Spanje en Nederland opzij hadden gezet, namen de Rode Duivels het in de finale op tegen Tsjecho-Slowakije. België kwam al vroeg op een 2-0 voorsprong. Net voor rust liep het echter fout. Een Tsjecho-Slowaakse speler werd uitgesloten, waarop de voltallige ploeg er niet beter op vond dan naar de kleedkamer te trekken. Tot de dag van vandaag de enige finale van een groot voetbaltoernooi die nooit uitgespeeld werd. De Belgen kon het echter niet veel schelen. Zij vierden hun officieuze wereldtitel.