Wielerjargon: hongerklop

Sport | Geen Ronde van Vlaanderen dit weekend, maar niet getreurd. In deze aflevering van wielerjargon zoomen we in op het fenomeen van de hongerklop. En laat dat nu net in de Ronde van Vlaanderen door niemand minder dan Fabian Cancella treffend geïllustreerd zijn.

Door Pickx

Gepubliceerd op 03.04.20

2min

Een tocht van 250 kilometer of meer. Aan de start van topkoersen, zoals de klassiekers, maar ook het wereldkampioenschap wielrennen, kom je dus maar beter goed uitgeslapen en goed bevoorraad als wielrenner zijnde. Tijdens een tocht van zes à zeven uur verbrandt een renner enorm veel calorieën. Naast een rijkelijk ontbijt, met vaak pasta op het menu, moet iedere coureur doorheen de wedstrijd dus ook voldoende eten en drinken.

Dat kan in de speciaal daarvoor voorziene bevoorradingszones, maar ook door gelletjes en consoorten te gaan ophalen aan de volgwagen.

Het licht gaat uit

In sommige wedstrijden wordt er echter van start tot finish gevlamd, zonder dat de renners ook maar tijd hebben om voldoende binnen te spelen. En dan loert het gevaar van de 'hongerklop' of 'fringale' om de hoek.

De renner voelt zijn benen langzaam leeglopen en geraakt amper nog vooruit. Een gebrek aan koolhydraten is de boosdoener. Meestal meteen ook het einde van de wedstrijd, want een hongerklop in de wedstrijd zelf nog overwinnen, is haast altijd een verloren zaak.

Fameuze inzinking Cancellara in de Ronde van 2011

Maar dat is buiten Spartacus gerekend. Negen jaar geleden stond de Ronde van Vlaanderen bol van het spektakel. De laatste Ronde met aankomst in Meerbeke werd op zo'n 80 kilometer van de streep opengebroken door een fameuze demarrage van de Fransman Sylvain Chavanel op de Oude Kwaremont.

Op de Haaghoek voelt Tom Boonen zijn moment gekomen om eens aan de boom te schudden. In zijn zog krijgt hij eeuwige rivaal Fabian Cancellara mee. Spartacus neemt het commando over en schudt Boonen uit zijn wiel op de Leberg en zet solo koers richting La Machine.

Maar Chavanel is de eerste luitenant van Tornado Tom en blijft wijselijk in het wiel zitten bij een Cancellara die over de Vlaamse wegen lijkt te vliegen. Tot op zo'n 20 kilometer van de finish de uittredende winnaar tevergeefs achter een drinkbus bedelt.

Op de Vesten, het traditionele voorgeborgte van de legendarische Muur, smelten de seconden plots als sneeuw voor de zon weg. "19 seconden, 18 seconden, 17 seconden, 16 seconden, 15 seconden. Ze komen op de hielen", neemt ook de verbazing bij wielercommentator Michel Wuyts hand over hand toe. Superman Cancellara heeft af te rekenen met een hongerklop(je) en moet de andere favorieten opnieuw naast zich dulden.

Op vier kilometer van de meet lijkt de Zwitser echter opnieuw hersteld en forceert hij de ontsnapping die tot het eind zal standhouden. Hij lijkt het ook nog te gaan afmaken, maar dat is buiten Nick Nuyens gerekend. In een spurt van stervende zwanen houdt hij in extremis Sylvain Chavanel achter zich.

Ook alleskunner Mathieu van der Poel heeft het vlaggen

Op het voorbije WK wielrennen in Yorkshire ondervond ook de Nederlandse topfavoriet Mathieu van der Poel wat een hongerklop kan betekenen. Op 12 kilometer van de streep lijkt er geen vuiltje aan de lucht. De Nederlander heeft, samen met de Italiaan Matteo Trentin, mee de forcing gevoerd en lijkt op weg naar zijn eerste wereldtitel. Tot plots het licht helemaal uitgaat en hij het groepje koplopers moet laten rijden.

"Van het ene moment op het andere ging het licht uit. Ik kon niet veel meer doen, gewoon op mijn eigen tempo uitrijden", vertelde VDP daar achteraf over aan Het Nieuwsblad.

Als er iets duidelijk mag zijn, is het dus dat een hongerklop ook de allerbesten kan overkomen.