Weekly portrait: spotlight on ... Pieter Timmers

Pieter Timmers zag op 21 januari 1988 het levenslicht in het Limburgse Neerpelt. Het uithangbord van het Belgische zwemmen leek lange tijd niet voorbestemd voor een grote carrrière. Bij de jeugd zwom hij eerder anoniem rond.

Pas in 2009, op 21-jarige leeftijd, toen Timmers naar Eindhoven trok, kwam zijn carrière echt in een stroomversnelling. Het was in diezelfde stad dat de ranke zwemmer in 2010 op 22-jarige leeftijd zijn internationale debuut maakte op de Europese kampioenschappen kortebaanzwemmen op wat later zijn favoriete afstanden zouden worden: de 100 en 200 meter vrije slag.

In 2011 verhuisde Timmers naar Antwerpen om daar samen met topcoach Ronald Gaastra aan een mooi parcours te schrijven. Datzelfde jaar vierde hij ook zijn debuurt op zijn eerste WK in het Chinese Sjanghai.

In de daaropvolgende jaren zou Timmers stilaan zijn prijzenkast aanvullen. Tijdens de Olympische Spelen van Londen in 2012 schreef de Limburger Belgische sportgeschiedenis, door zich samen met Dieter Dekoninck, Jasper Aerents en Emmanuel Vanluchene als eerste Belgische estafetteteam ooit  te plaatsen voor de olympische finale, waarin ze uiteindelijk achtste en laatste werden.

Datzelfde jaar etaleerde de vrijeslagspecialist ook zijn hoogvorm op het EK kortebaan in het Franse Chartres, waar hij met twee medailles en acht Belgische records op zak huiswaarts mocht keren. Later zou hij daar nog 4 medailles op het EK kortebaan aan toevoegen.

De carrière van de protégé van Ronald Gaastra liep echt nooit van een leien dakje. Vooral het EK zwemmen bleek vaak de grote boeman te zijn. In aanloop naar het EK 2012 in Debrecen moest de zwemmer afrekenen met een maag-darminfectie, waardoor hij buiten de medailles viel. Tijdens de voorbereiding van het EK in Berlijn twee jaar later liep Timmers een klaplong op. Toch weerhield hem er dat niet van om een nieuw Belgisch record te zwemmen op de 200 meter vrije slag en een wereldchrono van 1.45.17 te laten noteren in de estaffeterace van de 4x200 meter vrije slag, wat ons land een bronzen medaille opleverde.

2016 werd het gloriejaar voor onze beste Belgische zwemmer van het moment. In het Estádio Aquático Olímpico in het Braziliaanse Rio tijdens de Olympische Spelen viel alles in zijn plooi. Met een tijd van 48.46 plaatste Timmers zich met de negende tijd van alle deelnemers voor de halve finales. Daarin zwom hij in 48.14 naar een zesde plaats - goed voor een finale. Op 11 augustus was het tijd voor zijn moment de gloire. In de finale van het koninginnenummer - de 100 meter vrije slag - zwom Timmers de wedstrijd van zijn leven. 47.80 seconden later tikte hij in een Belgisch record als tweede aan, na de Australiër Kyle Chalmers. Na het olympische goud van Fred Deburghgraeve de beste prestatie van een Belgische mannelijke zwemmer ooit op de Olympische Spelen.

Timmers wou zijn bloedvorm dat jaar ook etaleren op het EK in Londen. Maar door een slechte nachtrust kwam hij in de finale van de 100 meter niet verder dan een vijfde plaats. Met de estafetteteams wist Timmers wel een zilveren medaille op de 4x200 en een bronzen op de 4x100 mee naar huis te nemen. De individuele bekroning zou twee jaar later moeten volgen, op het EK in Glasgow, maar opnieuw speelde het noodlot zijn rol. Timmers werd geveld door een hersenvliesontsteking en moest verstek laten gaan.

En nu gooit het coronavirus dus roet in het eten. De 32-jarige zwemmer had de Olympische Spelen in Tokio in 2020 namelijk met stip genoteerd om nog één keer te schitteren, voor hij zijn zwembroek definitief zou opbergen. Nu de Spelen alvast uitgesteld zijn tot een nader te bepalen datum en ten laatste in de zomer van 2021, is de kans reëel dat Timmers een afscheid door de grote poort door zijn neus geboord ziet. De zwemmer was zich namelijk al volop aan het voorbereiden op zijn na-carrière, met de zorgen voor dochtertje Jutta die met slaapproblemen kampt.

Zijn afscheid met een jaar uitstellen ziet Timmers niet zitten. Als de Spelen dit najaar zouden plaatsvinden, zou hij misschien wel nog eens de nodige flexibiliteit willen tonen.

En als back-up is er het EK in Boedapest. Wegens COVID-19 werd dat uitgesteld naar augustus. Als het virus tegen die datum ingeperkt lijkt, is dat misschien het ideale platform voor Timmers om eindelijk die felbegeerde gouden medaille te pakken te krijgen en zo toch een afscheid in stijl gestalte te geven.