De tien favoriete platen van RHEA

Muziek | Een gloednieuwe rubriek waarin we peilen naar de tien platen die voor een band of een artiest bepalend zijn geweest. Komt eerst aan de beurt: RHEA!

Door MF

Deel dit nieuws

RHEA is een telg uit Studio Brussel's 'De Nieuwe Lichting'; ze haalden in 2016 de finale en speelden alles kapot. Hun adagium bleek: niet over één nacht ijs gaan. Pas in 2019 (mei) losten ze hun debuut af op de mensheid: de ep 'Lust for Blood', een muilpeer van een ep, waarop de band zich gerijpt toont na drie jaar live spelen. Europa ligt al een stukje aan de voeten, nu de rest van de wereld nog. Ze hebben tijd.

Green Day - American Idiot

Jorge (zang): "Het was de allereerste plaat waar ik echt fan van was, van elke song die erop stond. Het artwork sprak me enorm aan, zeker de kleuren die gebruikt werden. Ik was 8 toen ik de plaat voor het eerst dankzij mijn broer en zus te horen kreeg. Later, toen ik wat ouder was, verloor ik mezelf helemaal in de lyrics . Ik heb die plaat 8 jaar lang op repeat gezet. Naar alle waarschijnlijkheid zal ik nooit nog zo vaak luisteren naar een album als naar 'American Idiot.'"

Royal Blood - Royal Blood

Jorge: "In mijn tienerjaren heb ik vaak het gevoel gehad dat het me ontbrak aan rockbands die exact datgene belichaamden dat ik erin zocht. Op 'American Idiot' was ik intussen een beetje uitgekeken (al heb ik die recentelijk 'herontdekt'). Toen Royal Blood in 2014 met hun debuutplaat op de proppen kwam, was ik meteen verkocht. Ze hadden een sound en schreven zeer catchy songs waar ik me helemaal in kon verliezen. Een doordachte 'stijl' op elk gebied, en een moderne opvatting van het oude genre. Rock en zware gitaren gemixt met het beste wat de popwereld te bieden heeft. Catchy en hard, de rest bleek overbodig. Love it ."

Highway To Hell - AC/DC

Guillaume (gitaar): "Voor mij was en is het nog steeds de 'Rock-'n'-Roll bijbel' (de ironie!). Als kind kreeg ik AC/DC al te horen via mijn broer, maar vanaf het moment dat ik 'Highway To Hell' écht leerde kennen, was ik meteen verkocht. Die plaat was perfect voor mij. Ik wist niet dat een gitaar zo rauw kon klinken, en ook het boekje erbij met foto’s van de band en hun 'gear' sprak enorm tot de verbeelding. Ik heb jarenlang geoefend op mijn eigen SG (zoals Angus) tot ik de plaat noot voor noot kon meespelen. Achteraf bleek het de meest cruciale plaat in mijn vorming als gitarist."

Royal Blood - How Did We Get So Dark?

Guillaume: "Een hit maken is moeilijk, maar Royal Blood weet hun volledige tweede plaat er, zonder uitzondering, mee te vullen. Catchy, poppy & hard - van de eerste tot de laatste song. De songs en de sound van deze tweekoppige band maken van deze plaat een rock classic-in-wording."

Queens of the Stone Age - Like Clockwork

Dajo (drums): "Dit is de plaat waarmee QOTSA een volledig andere richting insloeg. De band ruilde het snelle en harde in voor het tragere en het onconventionele. Iedere klank op deze plaat is op zijn eigen manier 'atypisch', maar toch voelt dit album poppy en 'polished' aan. Nothing short of a masterpiece ."

Queens of the Stone Age - Lullabies to paralyze

Matthijs (bas): "Met dit album leerde ik QOTSA kennen, en ik kon mijn oren niet geloven ... De combo van vette grooves, heavy riffs en catchy songs op deze plaat was iets dat ik nog nooit gehoord had. Het spoorde me aan om zelf stevige rockmuziek te maken en ik wou al snel in een band beginnen spelen. Ik heb dit album jarenlang dagelijks beluisterd en heb er nog steeds geen probleem mee om ze dag na dag door mijn speakers te laten knallen."

Pearl Jam - Ten

Matthijs: "Deze plaat is in mijn ogen de beste debuutplaat ooit! Niet te geloven hoeveel hits erop staan; ook de sound vind ik fantastisch. En met Eddie Vedders epische vocals erbovenop, bezorgt 'Ten' me keer op keer kippenvel. Enkele jaren geleden zag ik ze een urenlange show spelen op Rock Werchter, en daarvan verveelde geen seconde. Bovendien staken de nummers van 'Ten' er na al die jaren nog steeds bovenuit, wat mijn overtuiging alleen maar bevestigde."

Rage Against the Machine - Rage Against the Machine

Dajo: "Ik leerde dit album al heel vroeg kennen. De plaat wekt veel emotie, veel agressie en veel energie bij me op ... Het is bijvoorbeeld een ideale plaat om op te sporten (ik ga er zelf steeds mee joggen). Bovendien staat 'Killing In The Name' erop, dé monsterhit, en volgens mij de meest legendarische track die deze band ooit gemaakt heeft. Vroeger drumde ik de tracks mee, en ik coverde ze met mijn eerste bandje. Ik wil ze al heel m’n leven graag live zien spelen!"

The Raconteurs - Consolers of the Lonely

Hannes (gitaar): "Als die-hard Jack White-fan is het voor mij moeilijk om een lievelingsplaat te kiezen tussen al zijn werk ... Maar als ik er dan toch één moet kiezen, dan zijn The Raconteurs altijd al een band geweest die ik geweldig heb gevonden. Twee vocalisten, songwriting in the 'Lennon-McCartney'- way , gevarieerde popsongs, Jacks wereldbekende bulldozer'-sound, … Het zijn maar enkele van de vele redenen waarom ik de band, en specifiek dit album, een ware klassieker vind."

Nirvana - Nevermind

Hannes: "Nevermind is de eerste plaat die ik ooit gekocht heb, puur omdat het uiterlijk me enorm aantrok ... Mijn moeder vond de naakte baby op de hoes aanvankelijk geen leuk idee, dus mocht ik het album niet kopen. Toen ze zag hoeveel spijt ik daarvan had, kreeg ik ze uiteindelijk toch mee. Ik heb de cd dan ook voornamelijk vroeger erg vaak beluisterd ... De hidden track ontdekte ik ook echt per toeval, omdat ik de cd-speler liet draaien tot lang na het laatste nummer. Voor mij was het een plaat vol verrassingen, op zoveel verschillende manieren. Fantastische lyrics, een monstersound, super strak en bakken vol 'eigenheid'. Opnieuw een échte, heavy rocking, pop-plaat."

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Top

Top