Andy Murray, de Britse tennislegende die Fred Perry deed vergeten

Sport | Andy Murray maakte onlangs zijn comeback in het dubbeltoernooi van Queen's na zijn operatie van de laatste hoop aan de heup. Met succes, want hij schreef het toernooi meteen op zijn naam. Ook in Wimbledon is hij van de partij in het dubbelspel, waar hij zijn natie in het verleden al in vervoering bracht. Fred wie?

Door MF

Gepubliceerd op 28.06.19

2min

Profdebuut

In 2004 won Murray de US Open bij de junioren en was hij klaar voor de overstap naar de profs. Hij begon 2005 echter met een rugblessure, maar in maart debuteerde hij als jongste Brit ooit in de Davis Cup. In april volgde zijn eerste ATP-match, maar Jan Hernych was te sterk in Barcelona. Zijn eerste zege kwam er in het toernooi van Queens, waar hij de derde ronde bereikte door Santiago Ventura en Taylor Dent uit te schakelen.

Wild card voor Wimbledon

Groot-Brittannië smachtte al geruime tijd naar een Britse winnaar van Wimbledon. Murray was de nieuwste hoop van de natie. In 2005 kreeg hij als nummer 312 van de wereld een wildcard. Prompt haalde de net 18-jarige Murray de derde ronde in zijn eerste Grand Slam. Tegen ex-finalist David Nalbandian kwam hij bovendien 2-0 voor, maar de vermoeidheid en krampen eisten hun tol en Murray verloor alsnog.

De grote doorbraak

Na zijn eerste kennismaking met het profcircuit timmerde Murray vanaf 2006 aan de weg naar de top. Hij loste al snel Tim Henman af als Britse nummer 1, klopte Roger Federer en begon zijn eerste toernooien te winnen. In april 2007 bereikte hij voor het eerst de top 10 van de ATP-ranking. Twee jaar later schoof hij op tot de tweede stek en in 2008 was hij voor het eerst finalist op een Grand Slam.

Olympische victorie

Hij was al nummer 2 van de wereld geweest, won verschillende toernooien en Majors, maar die oppergaai kwam er pas in 2012. Op de Olympische Spelen in Londen knokte Murray zich met slechts 1 set verlies naar de finale, waar hij geen spaander heel liet van Roger Federer. Olympisch goud voor Murray, en om het helemaal af te maken pakte Murray ook zilver in het gemengd dubbel met Laura Robson.

Eerste Grand Slam

Het brak schijnbaar de ban, dat Olympisch goud. Na twee verloren Grand Slam-finales (beiden op de Australian Open) was het op de US Open in 2012 wel raak. Makkelijk was het niet. In de kwartfinale moest Murray een set en twee breaks achterstand wegwerken tegen Marin Cilic, de halve finale tegen Thomas Berdych duurde dan weer vier uur. In de finale zette hij vervolgens Novak Djokovic opzij in vijf sets, goed voor de eerste Britse Grand Slam-zege sinds 1936.

Held van Groot-Brittannië

Fred Perry in 1936 en Harold Mahony in 1896. Dat waren de laatste respectievelijk Britse en Schotse winnaars van Wimbledon. Het volk smeekte dan ook om een nieuwe eindzege en die kwam er in 2013. Een jaar eerder moest Murray nog de duimen leggen voor Roger Federer, maar Novak Djokovic kreeg hij wel klein. Hij was nog maar de tweede speler ooit die als regerend Olympisch kampioen Wimbledon kon winnen. Een historische zege.

Bisnummers

Was 2012 het jaar van de eerste grote zeges, dan was 2016 dat van de grote bisnummers. Na een moeilijkere periode in 2014 werkte Murray zich in 2015 terug naar de top, met onder meer de eindzege in de Davis Cup. Een jaar later schitterde hij ook individueel op de grote afspraken. Murray overklaste iedereen op Wimbledon en moest enkel in de kwartfinales twee sets prijsgeven. Vervolgens verlengde hij op de Olympische Spelen zijn titel, hij is de eerste ooit die daarin slaagde.

De beste van de wereld

Wat een jaar was 2016 voor Murray. Na zijn zeges op Wimbledon en de Spelen moest het beste nog komen. Na zijn zege op het ATP-toernooi van Parijs werd hij voor het eerst de nummer 1 van de wereld. Die positie zette hij bovendien in de verf met de eindzege op de ATP Finals, het toernooi met de beste acht spelers van het moment. Hij sloot 2016 dan ook af als nummer 1.

Blessurelast

Murray begon wisselvallig aan 2017, maar bereikte op Roland Garros en Wimbledon respectievelijk de halve en de kwartfinale. Nadien ging het echter steil bergaf. Murray sukkelde met een aanslepende heupblessure en lag lang in de lappenmand. Hij keerde af en toe terug op de court, maar de blessure bleef opspelen en hij zakte zowaar uit de top 800 op de ATP-ranking.

Afscheid nabij?

Voor de Australian Open van 2019 gaf Murray een emotionele persconferentie. Daarop kondigde hij aan dat de Grand Slam zomaar zijn afscheid van het tennis kon zijn. "Ik heb ernstige pijn als ik speel. Ik hoop nog te kunnen deelnemen aan Wimbledon, maar het is mogelijk dat dit mijn laatste toernooi is." Murray verloor in de eerste ronde in vijf sets van Roberto Bautista Agut. Hij ging nadien onder het mes en hoopt eindelijk van de pijn verlost te zijn.

Voorlopig lijkt zijn afscheid er nog niet meteen aan te komen: hij won het dubbeltoernooi van Queen's en staat ook in Wimbledon met ambities aan de start. Zien we hem ook nog terug in het enkelspel?

Bekijk alle wedstrijden van Wimbledon op Eurosport!