Voor u gelezen: Wat je ook denkt, keer het om

Omgekeerd staat netjes

Tot voor 1968 hadden maar weinig atletiekliefhebbers, laat staan het grote publiek, al gehoord van de Amerikaan Dick Fosbury. Dat veranderde tijdens de Olympische Spelen van 1968 waar Fosbury een compleet nieuwe manier van hoogspringen introduceerde: de Fosbury-flop. Met deze flop sprong hij over 2,24 meter, verpulverde hij het wereldrecord en won hij moeiteloos een gouden medaille. 

Het is een anekdote die Paul Arden vertelt in zijn boek omdat ze zo typerend is voor de manier van denken die hij graag uitdraagt: om echt succesvol te zijn, moet je de platgetreden paden achter je laten en compleet nieuwe dingen durven doen. Meer zelfs, argumenteert de auteur, ook aan slechte beslissingen zitten goede kanten, want het enige grote risico in het leven en in ondernemen zit hem in het feit dat u zichzelf verliest in zekerheid. En dan beginnen de problemen pas echt. 

Waarom moet u dit lezen

“Wat je ook denkt, keer het om” is typisch een boekje om met kleine geutjes van te genieten. Arden lardeert zijn ideeën met grappige anekdotes en leuke verhaaltjes, maar ook met oprecht interessante beschouwingen. Het is een boek dat u laat inzien dat u niet vooruitkomt omdat u de verkeerde beslissingen hebt genomen, maar net de juiste beslissingen, de beslissingen die ergens op slaan, die van u verwacht worden en waarvan iedereen aanneemt dat ze zullen werken. 

Het probleem met verstandige beslissingen is natuurlijk echter dat iedereen ze neemt, zodat ze u helemaal niet vooruit helpen. Zelfs in ontslagen worden, zitten meer kiemen van iets beters en groter dan in het ter plekke ploeteren in een uitzichtloze job, schrijft de auteur. 

Ardens boekje is een aangenaam lezende potpourri van ideeën, quotes, traktaten, slechte raad en filosofische overpeinzingen die vaak nog lang nazinderen. De geestige schrijfstijl van de auteur (wat had u verwacht van iemand die uit de reclame komt) krijgt u er gratis bij. 

Over de auteur

Paul Arden studeerde aan het Beckenham Art College (een opleiding die hij nooit afmaakte) en werkte in de jaren zeventig als art director bij verschillende Britse reclamebureaus, waaronder DDB, Lintas en Coleman & Partners.

In de jaren tachtig was hij creatief directeur bij Saatchi & Saatchi, een periode waarin het bureau enkele van zijn meest iconische reclamecampagnes afleverde, onder meer voor The Independent en British Airways (“The World’s Favorite Airline”). 

Begin jaren negentig zegt hij de reclame vaarwel en begint hij een filmproductiebedrijf. In 2003 schrijft hij zijn eerste bestseller: “It’s Not How Good You Are, It’s How Good You Want To Be”. Rond die periode start hij ook een fotogalerij. Begin april 2008 overlijdt hij aan een hartaanval.